Zaskakujący "Początek mnie i ciebie" - Emery Lord

Ostatnio czuję, że chyba mam spore szczęście do książek. ;) Wytłumaczenie tego może być takie, że po prostu trafiam na odpowiednie do mojego nastroju i nastawienia pozycje, a choć czasem czuję, że mogą być przeciętne, nagle okazują się dla mnie strzałem w dziesiątkę. I tak było z książką Emery Lord pt. "Początek mnie i ciebie", którą właściwie przypadkowo wzięłam z półki mojej biblioteki z działu młodzieżowego. Biorąc ją, liczyłam na spokojną, lekką lekturę, może nawet średnio napisaną, trochę głupawą i "nastolatkową", ale stwierdziłam, że na to mam teraz ochotę, a opis z tyłu okładki był już dla mnie wystarczająco przekonywujący, więc dłużej się nie zastanawiając, zabrałam ją ze sobą do domu. Ciekawi szczegółów? Zapraszam do dalszej części posta. :)

Tytuł: "Początek mnie i ciebie"
Autor: Emery Lord

Wydawnictwo: Amber

Data wydania: 30 listopada 2015 r.

Liczba stron: 320

Kategoria: literatura młodzieżowa

Główna bohaterka książki - Paige ma siedemnaście lat i zeszłego roku tragiczną śmiercią zginął jej chłopak Aaron. Od tej pory ludzie mówią o niej "Dziewczyna, Której Chłopak Utonął" i wciąż rzucają jej "to" współczujące spojrzenie. Choć związek ten trwał zaledwie kilka miesięcy, Paige wciąż nie potrafi się pozbierać i odnaleźć w świecie. W nocy ma koszmary, boi się wody i chodzi na terapię. Ma wspaniałą rodzinę, zwłaszcza babcię oraz grono kochanych przyjaciółek, którzy z dużą wyrozumiałością pomagają jej przejść przez ten trudny okres. W końcu jednak postanawia, że w nowym roku szkolnym chce normalnie żyć. Robi listę rzeczy, które mają jej pomóc wrócić do normalności. Są na niej nowi znajomi, randki, imprezy, pływanie. Nawet Ryan, chłopak, który od dawna się jej podobał, zakończył swój długi związek i zaczął się interesować Paige. Wszystko wydaje się układać idealnie i wtedy do tego grona dołącza miły dziwak Max, kuzyn Ryana, który wraca po dłuższej przerwie do państwowej szkoły i dziewczyna musi z nim siedzieć w ławce na angielskim. Do tego jej rozwiedzeni rodzice prawdopodobnie znów zaczynają się ze sobą spotykać, a kochana babcia coraz bardziej podupada na zdrowiu... Wydaje się, że jej plan jednak nie będzie taki prosty w realizacji, jak sobie wcześniej dziewczyna wyobrażała...

Nawet nie wiecie, jakim zaskoczeniem okazała się dla mnie ta książka. Biorąc ją, myślałam, że średnio mi przypadnie do gustu, bo już jestem trochę za stara na tego typu młodzieżówki, ale stwierdziłam, że żeby się odmóżdżyć, to potrzebuję takiej zwykłej historii o nastolatce i jej "poważnych" problemach z chłopakami i przyjaciółkami. Okazało się jednak, że dostałam w niej o wiele więcej, co sprawiło, że ta lektura była dla mnie prawdziwą przyjemnością i w przerwach przy czytaniu wciąż chciałam do niej wracać. Nie znałam wcześniej autorki, ale język, którym się posłużyła w pisaniu, jest bardzo łatwy i przyjemny w odbiorze. Narracja jest pierwszoosobowa, a dialogi i przeżycia wewnętrzne bohaterki są idealnie wyważone, także nie nudziłam się przy czytaniu. W książce tej oprócz typowych nastolatkowych rozterek, autorka porusza poważny i naprawdę trudny temat, jakim jest przeżywanie żałoby. Razem z Paige odczuwałam jej emocje i podejmowałam wysiłek, by znów mogła wrócić do normalności, w czym jej szczerze kibicowałam. Sama bohaterka nie należała na szczęście do irytujących osób, dzięki czemu udało mi się trochę z nią zżyć. Chociaż przyznam szczerze, że momentami miałam wrażenie, że jej żałoba i przeżycia, były nieco przesadzone i wyolbrzymione, w końcu Paige była z Aaronem zaledwie kilka miesięcy, jednak uczucia między nimi były prawdopodobnie intensywne, a dziewczyna była raczej wrażliwą i delikatną osobą, która już trochę w życiu przeszła, co też sprawiło, że byłam w stanie zrozumieć jej ból. Pozostałym postaciom również nie mam niczego do zarzucenia, a moje serce najbardziej skradł oczywiście Max, który totalnie ujął mnie swoją inteligencją, życzliwością, dobrocią i poczuciem humoru. W książce znajdziemy również dużo ciepła rodzinnego i prawdziwego wsparcia przyjaciół, co zawsze stanowi dla mnie wielką wartość i dodaje chęci do tego, żeby o coś takiego walczyć w normalnym życiu. 

"Były tygodnie - a nawet całe miesiące - kiedy takie wspomnienia całkiem by mnie rozwaliły. Kiedy zwinęłabym się w kłębek na łóżku, zadając sobie to jedno bezradne pytanie: jak to możliwe, że jednego dnia ktoś jest, a następnego go nie ma i już nigdy nie będzie? To pytanie domagało się odpowiedzi, a ja nadal jej nie znałam. Ale miałam swoich przyjaciół, którzy śmiali się teraz i czekali przy drzwiach kina. Czekali na mnie."

"Początek mnie i ciebie" jest to lektura, która na pewno na dłużej zapadnie mi w pamięci i nie raz będę do niej wracać myślami. Jest to książka o przeżywaniu i podnoszeniu się z żałoby, o bardzo pozytywnym wydźwięku, dająca sporą nadzieję na to, że tak trudne chwile są do przejścia, zwłaszcza jak jest się otoczony gronem wspaniałych ludzi. Myślę, że każdy będzie w stanie znaleźć w niej coś dla siebie, szczególnie że ten temat z pewnością w sposób pośredni lub bezpośredni jest dla bardzo wielu bliski. Gorąco zachęcam do czytania! :)

Moja ocena: 4/5

Słyszał ktoś z Was o tej książce lub autorce? Jeśli nie, to mam nadzieję, że zainteresowałam. ;) Dziękuję bardzo za odwiedziny na moim blogu i zapraszam do komentowania! :)